Bilinmez Şiiri - Emir Aktemur

Âh! Ey güzel, varlığımdan dahi haberin yok,
Diyordum: ben aşka küstüm, bitâp düştüm,
Ansızın karşıma çıktın, yeniden sevdim yaşamayı,
Nasıl oldu anlayamadım, gönlümü saran sarmaşığı,

İnsan, nasıl bir daha göremeyeceğine âşık olur?
Sevda aramakla bulunmaz, aramayınca bulunur,
Dolu dizgin atlar gibi, içimde bir şenlik döner durur,
İnsan döner şaşkına, bir anda gönlünden vurulur.

Bu kelamları asla görmeyeceksin, biliyorum,
Elimden bir şey gelmez, sadece susuyorum,
Aşkımdan dönüyor, duruyor seni arıyorum,
Bir gün, belki karşıma çıkarsın, sadece ümit ediyorum.

Gönül aşka dur diyemez, çünkü: aşka satılmış,
Aşk, insanın yaratılışında, ruhunda varmış,
Aktemur seni görünce bir anda bunları anlamış,
Benim ruhum, senin gül yüzüne, ruhuna satılmış.

Görmesende, duymasanda sesleniyorum beni bul!
Sen gelsen ben olurum, kapında köle, kul,
Bir vatanım var: birde sen, gözüm görmez ne para, ne pul!
Seni bulamazsam, yaşadığım her an bana kâhır ve zûl.

Adını bilmem, adresini yada ne yaptığını, simân hatrımda,
İlk gördüğümden beri, mütemadiyen gülüşün aklımda,
Biliyorum, seni gördüm, yanlış mekan ve zamanda,
Seni bir daha göremesemde, görmek için bakacağım sema'ya.