Bilinmeyen Yorgunluk Şiiri - Zühre Türkeli

Her gece aynı perde, simsiyah ve ağır,
Gözlerimde bir yorgunluk, aklımsa uyanık.
Yastık buz kesmiş, ne dost ne de sağır,
Bir sır var odada, bir bilinmez tanık.

Dönüp dururum sessiz, sebepsiz bir telaş,
Dışarıda uyuyan dünya, içeride fırtına.
Hangi düşünce bu zihni böyle yavaş yavaş,
Hangi yarım kalan söz düşer de aklıma?

Ne bir kederin adı var, ne de büyük bir dert,
Sadece bir boşluk var, doldurulamayan.
Sanki bir tren geçiyor içimden, sert,
Gitmesi gereken bir yolcu, vedalaşamayan.

Pencereden sızan ay, bir yabancı gibi bakar,
"Nedir bu halin?" diye sorar, sessizce.
Bilmiyorum... Kalbimdeki bu yorgunluk akar,
Uykusuz gecelerimin sebebi, bir bilmece. . 10.11.2025