Bilinmeyen Kırmızı

Zaman kül oldu artık,
saatleri kırdım dün gece
çatlayan yerinden sızdı geçmiş,
gözbebeklerime kadar.

Bir harita çizdim
el yazısıyla ve kuzey yok
Sonra yollar hep sana sapıyor.
Sen, adı konamamış yönümsün şimdi
ne doğu ne batı
bir ihtimalin pusulasıdır ellerin.

Önce kuşlar, sonra sen terk ettin,
Bana bir sürü anıdan başka,
hiç şey bırakmadın
gözlerin yangın yeriydi giderken
Acı acı acı acı kırılgan bakmıştın
ve ben orada
tutuşmayı bekleyen bir iskeleydim
adı unutulmuş bir kayıktım..

Bir gün her şeyi yakacağım
çünkü seninle yanmak güzeldi.
Yeni yangınlar ile parçalanacak
ellerimde zaman
Karanlık bazen bir tercihtir
aydınlık can havliyle uzaklaşır
ama sessizlikte senin sesini duyuyorum hâlâ
"Bilinmeyen saat" çalışıyor içimde
ne ileri alabiliyorum seni
ne geri bırakabiliyorum kendimi.

Sen gidince rüyalar renksizleşti
Gri bir rengi anlatır oldu her şey
Bir de hatırlamak ihtimalleri
Kırmızı bir ihtimaldin sen,
dokunsam gerçek olacaktın
ama ben inanmamıştım dokunmalara.

Şimdi ellerim ceplerimde değil,
içimde saklıyorum
bir daha sorma diye "neredesin?"
çünkü bil ki;
her “nerede”nin cevabı sensin,
ve her "ben" artık biraz eksik.

Nisan 2025