Karanlık beni içine çekiyor.
Soğuk hava yüreğimi bile donduruyor.
Beynim allak bullak olmuş,
İki rüzgâr zıt yönde esiyor da ortasında ben oluyorum.
Kelime hazinem,
Hiçbir sözcüğün anlamını bilmiyor.
Sözcüklerim, içimde sessizce ağlıyorlar.
Eş anlamlı kelimelerim bile, birbirine zıt gidiyor.
Düşlerim, çalkantılar içinde.
Ağzım, hiç duyulmamış kelimeleri sıralıyor.
Sessiz sedasız boğuluyorum.
Bilinmeyen, kelimelerin uğruna...
Nevzat Koçak
Kayıt Tarihi : 19.2.2019 13:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!