Kainat büyük insan,
İnsan küçük kainat.
Biri birine nişan,
Büyük ve küçük saat.
İşleyişler hep ayni,
Otlar kıllar misali.
Dağlar ovalar seyri,
Eğri büğrüler gibi.
Yıldızlar da hücreler,
Denizler göze misal.
Toprakta elementler,
Vücutta organ, mafsal..
Öyle ise insanda,
Ne varsa var alemde.
Ya ölümsüzlük canda,
O da var öbür demde.
İkisinin ustası,
Aynıdır; aynı şeyin.
Bu gerçeğin kapısı,
Şunu iyi dinleyin:
Kainatı anlamak,
İnsanı anlamaktır.
Ya insanı anlamak,
Alemi kavramaktır.
İşte iki kainat,
İşte iki tek insan.
Allah’ındır bu sanat,
Bu bilgi canlara can.
Kayıt Tarihi : 2.6.2009 12:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!