Vitrinde bir mankensin sen.
Üzerindeki elbiseleri sürekli değişen,
Dışardan dikkat çeken, albenili.
Dışarıdan bakınca çok da cicili bicili,
Her hafta değişen elbiseleri taşıyan,
Kadın ve erkek herkesi hayran bırakan.
Aynı elbiseyi tezgahta görseler de,
Yine senin üzerindekine dokunma isteği yaratan.
Sabah saatlerinde, öğle vakitlerinde,
Güneş devrilirken içeri girenler hayran bakar sana.
Dokunur üzerindekilere, dokunur sana.
Donuk ifadelerle terslediğin her müşteriyi ararsın,
Dükkan kapanıp herkes evine gittiğinde.
Anlarsın o an, anlarsın.
Kendini kandırmak için uydurduğun,
“Herkes bana hayran” yalanını.
Kendine konduramasan da bilirsin:
Sen bir vitrin mankenisin.
Bilirsin...
Bilirsin...
Kayıt Tarihi : 30.11.2024 08:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!