Bilemiyorum
uzaydayım, boşlukta...
sanki düşerken ağaçtan,
süzülen yaprak gibiyim.
yavaş yavaş düşüyorum galiba bir yere
ama nereye bilemiyorum.
gemimden uzaktayım.
mürettabatım nerede,
oksijenim ne kadar kaldı?
düşünüyorum...
ama neyi bilemiyorum.
çok nefes almaya başlıyorum.
ciğerlerim alev alev yanıyor,
önümde duran cam buğulanıyor,
gülüyorum belki,belki ağlıyorum .
ama neden bilemiyorum.
hayatımda yolculuğa çıkıyorum.
hep aynı şeyler geliyor aklıma
farkediyorum ki ,
hep bu uzay boşluğundaymışım.
ama nasıl bilemiyorum.
Serat Sümer
Kayıt Tarihi : 26.3.2019 20:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!