Bıçkınım Şiiri - Esra Aydın

Neler çarptı çelik zırhımın tınısına
Mayınlar, kurşunlar, martılar gibi
Serserisin
Telleri yakan
Hasarı sen bıraktın

Bıçkınım
Kafa atıp yere yıktığın
Hayatın içinde ben de varım
Dünya salıncağın
Parmaklarıma
Bir geliyor, bir gidiyorsun
Kırılıyor, yanıyor kollarım
Tutamıyorum

Geleceğin bensizlik
Saramam seni hayatıma
Yaşamak bir nefeslik
İyi günler yalan, aşklar heves
Aralık bırakamam acılara
Beni sayma
Dedin
Söküldü can ağacından köklerim

Varlığında yokluğuna koşuyorum
Başımı gömdüm sularına
Acizliğimi saklayamıyorum
Ölsem saçlarının gölgesinde
Gözlerinin çekikliğinde asılı kalsam
Beş öğün gidişini yedirdin
Yanımdayken
Ancak sindiririm diye
Kusuyorum, kusuyorum haksızlığın suratına
Zerrenin damlası kadar bile
İsteyerek gitmeyeceksin
Bitmesin, bitmesin

Bıçkınım
Cehenneme yağan yağmur misali
Çaresiz
Aşığınım