Bîçare Şiiri - Yavuz Gunok

Gecenin tam ortasına dalıyorum, ansızın.
Korkmam icab ediyorken karanlıktan,
Coşar adım yürüyorum bir şevkle.
Sebebi meçhul,apansız saadetine.

Muğlak duyguların karşılıyor yine beni.
Ah,yine mi ağlak bu duvarlar?
Ayrıntılar gözümü alıyor,ışık fazla sönük.
Sönmeye yüz tutan gönlün,
Hala bana el vermiyor.
Alıkoyuyorum kendimi bencil demekten,
Çıkarıp astığım ceketim,benden daha yorgun,
Bîçare tükenmiş,bıkmış seni sevmekten.