Biçare Şiiri - Pınar Sarıtaş

Hani dünyaya saf, tertemiz bir bebek gelir ya
Hani böyle küçücük elleri olur
Sen tutmak istersin de ama bir şey olur diye korkarsın
Seninde benim için o bebekten farkın yoktu
Her tutunmak isteyişimde
Ellerim ellerinde kayboldu
Her rüyama girişinde içime bir şey dokundu
Hani bazen bir şarkı çalar ya dinlersin de anlamazsın
Hani bazen konuşursun
Ama ne söylediğini bilemezsin
Bende seni gördüğümde öyle olurdum işte
Tam susarken bir melodi duyarsın ya
Rahatlarsın
Bende öyle oldum işte
Tam konuşacakken sustum
Tam alışacakken kaçtım
Seni resimlerimde andım
Bazen sokakta dolaşırsın havayı içine çekersin
Bazen gezersin beni görürsünde
Görmezlikten gelirsin
Bazen uyursun rüyalarına ben gelirim
Birden uyanırsın
Ya da keşke bitmeseydi dersin
Bende öyle dedim işte
Dost sandığım insana
Sarılırken sırtıma bıçağı yedim
Arkadaş sandığıma dert anlatırken
Kendimi yerde buldum
Tam seni severken sen birden öldün
Şimdi seni arasamda nafile
Ah bu derde ne çare?
Ya sen gel
Ya da ben biçare…