Biçare Şiiri - Figen Des

Ruhum hapsolmuş bedenimde,
biçare kurtuluşuna hasret,
özgürlüğünü bekliyor benden.
Bu acı acı inleyen geç kalışlara rağmen,
bir neden arıyorum yaşamaya dair.
Belki de, hiçlikte yok olmaktan korkuyorumdur.
Halbuki var iken nedendir bu anlamsız korkularım?
Beni yiyip bitiren bu anlamsız endişelerim..
Olmadı sımsıkı tutunuyorum o kıldan ince dallara,
minnetleniyorum tüm o aciz manalara.
Kendimi inandırmaya çalışıyorum bir çocuk gibi.
Olmadı, kızıyorum kendime utana sıkıla..
Usulca süzülen gözyaşlarıma inat,
Yaşıyorum diyorum, öyle masum öyle insanca.

- Figen