Sancısı artıyor bu vakit yüklerinin
gözün değdiğinde zamana
Sabaha yürürken dumanlı.
Çözdüğünü sanıyorsun
Düğümleri.
"derin dökülecek duyuyor musun? Saçlarında beyazlar ispatlayacak haybeden yaşadığını ve ne uğruna? Yeter. İki elin arasında kalmış başın bari vur duvara dağılsın. Titriyorsun. Anlıyorum geberiyorsun azar azar. Biliyorum yaralarını. Çıkarımlarını bir de hayattan, geldiğin yer ile artık dönülemeyecek yerde duruşunu. Asaletten uzak acizliğe bulaşmış. Olmadı senden. Anlıyorum. Beceremedin koşmayı zamanın içinde. "
Düğümleniyor bu saatte boğazında
Duman. Kafanda koşturan yüklerin
Belli nice ızdıraplı sabahlardan kalma.
Nedendir gayretin. Bütün çiçekleri yolmak mı
Beyazı kabullenmeyişin neden? Kendi kendini
Kendinle boğmak?
Siyaha bezenmiş kanın etin el izine muhtaç.
Sanki kurtulacaksın sallansan.
Kayıt Tarihi : 31.5.2025 05:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!