“Müjdeci geliyor müjdeci! ” diye sevinirdi onu öteden gören savaşcı Antepliler. “Kim bilir yine ne güzel haberlerle geliyordur! ”
Moralleri iyice çökmüş olsa bile Memik Dayı’yı görür görmez yüzleri aydınlanır, göz bebekleri parlamaya başlardı hepsinin.
O gün de her zamanki gibi koşa koşa geldi Memik Dayı.
Başı kabak, ayağı çıplaktı. Şalvarı, gömleği lime limeydi. Ama o bunlardan şikâyetçi olmazdı hiç.. İyimserdi hep, gülümserdi hep… İyi haberler getirdiği belli olurdu her halinden...
“E. Anlat bakalım Memik Dayı,” dediler.
“Durun bre yiğitler. Bir soluk alayım hele. Hanek kaçmadı ya. Nasıl olsa hepsi bende. Hapsettim onları yüreğime. Bir bir anlatacağım gördüklerimi duyduklarımı…”
“Otur öyleyse, soluk al… Bir yudum da su iç…”
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta