Dakikalar, saatler çok zor geçer
Yalnızlığı ona yoldaş,onun hali yok yaşamaya
Bölünür iki olur,kendi kendine yeter
Ama yine de kolay değil ne gelen var ne giden
Ölüm bütün sevdiklerini aldı onun
Varlığı mı deli ediyor,yoksa yokluğu mu?
Varlığında mı daha mutlusun, yoksa yokluğunda mı?
Varlığını mı daha çok benimsedin
Yoksa yokluğunu mu?
Yokluk bir yandan var olmak mı?
Yoksa hiç vardan yok olmadı mı?
Bir su damlası olsaydım,
Asla denizdekilerden olamazdım.
Çünkü şanslı değildim
Göğün rengini alacak kadar.
Ama olabilirdim belki
sanki bütün ışıkları açık bırakmışım
her gidenin ardından ve şimdi
korkuyormuşum gibi ışıkları kapatmaya
sanki aklımda bir çok hayalle
bakıyormuşum gibi kırık aynalara
Öteriz biz senin için
Hem geceleri hem gündüzleri
Ama sen sadece gece dinlersin bizi
Gökyüzüne bakar ve korkarsın
Çocukluğun gelir aklına
Bir türlü kurtulamadığın duyguların
Hiç yıldız yok gökyüzünde
Yıldız olabiliriz seninle
Sadece gözlerini kapat
Ve inandır kendini uçabileceğine.
Bir kuş gibiyim, gökyüzünden kovulmuş
Nereye gideceğini bilmeyen
Ne için savaşması gerektiğini de
Münzeviyim,tahammülüm yok
İnsan seslerine,kalabalıklara
Olabildiğince sakin
Bu ben değilim
Aynaya baktığımda gördüğüm
Bu ben değilim
Asıl ben, benim içimdedir
Asıl ben,görüntünün içindedir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!