Şimdi vakitlerden bir hazan mevsimidir.
Kuşlar alıp başını gitmekte.
Ağaçlar ise kışa hazırlık telaşesinde.
Beni sorarsanız hazana ayak uydurmaya çalışıyorum. Zorlanmıyorum ama.
En iyi uyum sağladığım mevsim olmalı hazan, gönül bahçemin en çok sevdiği mevsim.
Belki de sadece bu mevsimi gördüğü için alışmıştır ona gönül,
Karanfil kokulu sokaklardan geçtim bu gece
Lâl kesilmiş rüzgârın ayazını hissettim ince ince
Yürüdüm en yaman yokuşlarda gücüm yettiğince
Ve yorulan kalbime ismini fısıldadım hece hece
Aklıma geldi birden o masum gözler
O mahzun bakışlar kim bilir neleri gizler
Belki geçmişe dair bir hatırayı özler
Ama mazinin dikenli yollarında tökezler
Nerde şimdi onu yüreklendiren sözler
Güneş/ saçtı/ yine/ ışıklarını
Saçtı/ ve bıraktı/ yeni günün/ umutlarını
Yine /yeni günün / telaşı sardı/ dört yanını
Işıklarını/ umutlarını /dört yanını/ ve dualarını
Gözden dökülen bir katre-i matem
Yüzüme çarpan tatlı bir meltem
Hüzünden değil zulme karşı sitem
Bilmem neden zulme ortaklık, neden?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!