Beyza Çehrenin Rengi Şiiri - Enver Ünver

Kum tozundan elenmiş, dalga dalga sıra dağlar
Güzelliğe emsal olmuş ince dallı yeşil bağlar ,
Durgun akan çaydan öte ılgın otlu düz ovalar
Bahar günü bir seraba, kim ağlar yar kim ağlar

Tutulmasın bir kere gönül aşkın girdabına
Filvaki nasıl dayanır bu hicranın darbna ,
Tebessümün yeterdi bunca gün her gayretin sarfına
Elem etme giden ardından kim ağlar yar kim sağlar

Mehtabı kıskanır gibi dalgalar, hırçın ,kayalara çarpıyor
İzi kalıyorcasına geri çekilirken, fiyortlar haykırıyor
Bir yerde "indillah" diyerek yaratanın kudretini alkışlıyor
Bir beyza ile açan geceye, kim ağlar yar kim ağlar

Semayı mülk edinmiş gurbette iki damla bu mehtap ?
Işık verdiğin yerde, benim virandayım ey meap
Göz yaşları, yere düşmesin onlar bana ehli hitap ,
Islanan yanaklara bakan olsa kim ağlar yar kim ağlar

Mihmandarın olayım, gidersen uzak yollara,
Yadeller el verirse düşerim dar geçitli bellere
Aşkın haşrından kurtulsamda dönsem dumana küllere
Feleğin gadridir diyerek, kim ağlar yar kim ağlar?

Ben gönlün dizdarına nası tutuldum ona yanarım?
Her yanım fak etrafım tuzak, müzahiri kimden umarım ?
Turusina' olursan, yar, bu canı sana sunarım,
Senden başka, bu halime kim ağlar yar kim ağlar?

Enver nver