Beyşara Şiiri - Çepni Serhat Öztürk

Сақалыма қарама, жасым әлі жас менің.
Қарап, "қатал" деме сен, ішім толы дерт менің.

Сақалыңа жасыңа, тіпті саған қарамайм:
Жас болсаң не шал болсаң, тұрмысың ауыр сенің.

Ашық айттың қарындас, сөздерің һәм рас сенің.
Қателестің бірақта, "сүйдім сені" демедім.

Бетке айтам сөзімді, ұқ енді сен бұл үнді,
Я сүйсең я сүймесең: тыңда мынау үгітті!

Халің біреулер көрсе, ашиды ғой жандары.
Ақын демейді олар, бейшара деп атайды.

Тұр сен енді жассың ғой, нең бар ойға батуға?
Қолдан ұшқан ұшты ғой, болды енді қайғырма.

Жылауық ер бола ма, сезімтал жүре берсең,
Қашады ғой қашады, берекесі ісіңнің.

Міне былай айтқаным, сырттан менің көргенім.
Сенің жан дүниені, үнсіз қыздар зерттесің.

Қыз былай деп кетіпті, ақын жалғыз қалыпты.
Ойлады да ойлады, бейшара, бұл - кім еді?

Чепни Серхат Өзтүрік,
16.30, 25.11.2025, Анкара.