Beyoğlu'nda (13) Şiiri - Dursun Tombul

Metro'dan çıktıktan sonra
Azametiyle Taksim Meydanı;
Dimdik durur karşımda.
Çaktırmadan
Göz kırpar,
Doğduğum günden beri
Aşinayız ya.

Atatürk Anıtı'nın önünde
Çektirirken hatıra resmini,
Birden
Anılar sarar etrafımı.
Gözlerinde hırs,
Ellerindedir
Sımsıkı sopaları.

Çaresizce
Güneş gözlüğümün
Arkasına sığınırm.
Yutturamam.
Başlamıştır
Bir kovalamaca.
Atarım kendimi,
Taksim-Tünel tramvayına.

İşte Lale Sineması;
Nasıl yapmıştım bunu.
Aynı gün,
Aynı saatte
İki ayrı sevgiliye
Verdiğim randevuyu.
İster istemez
Sac ayağı oluşturmuştuk.
Gerisi mi
Rezillik diz boyu.

Hep Besmele çekmişimdir;
Ağa Camii'nin önünde.
Günahlarım dökülürdü sanki.
Beni deli gibi seven
Rum kızını ilk adresi,
Boynu bükük selamlaşır
İnci Pastahanesi.

Tanınmayan zamanda kaybolmuştur
Çiçek Pasajı;
Vefasızlığı yaşar acı acı.
Bilinmeyen duygular,
Renkler ve zevkler
Parsellemiştir
Galatasaray Meydanı'nı.

Tramvaydaki güzelin
Yüzü suyu hürmetine,
Dalıp gitmişim
Ta Tünel'e.
Peşinden de inmişim
Alel acele.
Yüreğimdeki kıpırdanışlar,
Belki de
Yeni bir aşk doğururlar.

Derken,
Arkama baktığımda
Hırs küpü olmuş anılar.
Yine
Ellerinde
Sımsıkı sopalar;
Güzel bir meydan dayağı bana,
Uzatırlar
Boylu boyunca kaldırımlara.

Huylu
Huyundan vageçmez misali,
Görünce
Önümden geçen
Esmer güzelini,
Islıklarımda
Tatlı notalar
Ağzımda şerbet oldu
Salyalar.
Hakediyorum galiba,
Yepyeni bir
Meydan dayağını
Güzelim Beyoğlu'nda......