*Beykoz* Şiiri - Sebahat Uğurlu

Tam ortasında on çeşme önünde koskoca bir çınar ağacı
Ah bir dilin olsa neler anlatırsın deyimli koca çınar
Ne sultanlar geldi geçti ne köylüler ne öğrenciler geçit töreni yaptı
Ne hayallere kulak misafiri olmuşsundur nelere kimlere
Sevgililere buluşma noktası olmuşsundur dilin olsaydı neler anlatırdın
Az yukarısı ermeni mahallesi Beykoz korusu korunun altından geçen tünel
Osmanağa mahallesine geçiş oradan olurdu eskiden koskocaman gelirdin gözüme
Halbuki çok küçücükmüşsün dün geçtim oradan yolumu kaybettim
Tesadüfen geldiğim noktada karşıma çıkan manzaraya aşık olmamamak mümkünmü
İstanbul boğazı bu noktadan bir başka tad bir başka aşk
Beykoz yalıları nede güzeldi ne görkemliydi halada öyle ama
Beykoz terk edilmiş gibi geldi bana bir garip hüzün çöktü içime korudan
Kaymak dondurana doğru yola koyuldum tarihi çınar ağaçları yola gerdanlık gibi dizilmişlerdi
Mutlaka mutlaka resmedilmeli diye geçirdim içimden ölümsüzlük aşılamalı bu çınarlara
Doğa harika binalara baktım harabe olmuş çoğu tarihin ağırlığını taşıyamamamış
Yazlık sinemalar yok olmuş kilise bile boynunu bükmüş üzüldüm
Ne güzeldi eskiden Pazar ayinine giden komşularımız geldi bir bir gözlerimin önüne
Oradan Beykoz çayırına geçtim Beykoz sarayına giden yoldada inci gibiydi çınarlar
Anadolu kavağı aynısı heryer aynı terk edilmişlikler içimi burktu hüzünlendim
Yuşa hazretlerine baktım eski günlerim çocukluğum film şeridi gibi geçti gözlerimin önünden
Tarih yok olmasın ağaçlar yok olmasın ne olur ne olur
Beykoz yok olmasın içimden bunları yazmak geldiiii seviyorum ben bu beykozuu çocukluk anılarımın geçtiyi yeri seviyorum beykozu