Gül bağının bağbanı dağlarda kaldı.
Hazan vurdu goncalar dallarda kaldı.
Bülbül sustu gülistan baykuşa kaldı.
Davalar sevdalar laflarda kaldı.
Savruldu goncalar sarardı yaprak.
Hazan vurunca şen olmaz toprak.
Ne mümkün bu denli yarayı sarmak.
Beyhude ağlamak beyhude solmak.
Gayrı bülbüle güller gerekmez.
Kan düştü toprağa sular gerekmez.
Bağ talan olunca bağban gerekmez.
Kor düşen yüreğe merhem kâr etmez.
Vefalı bir dergahın bağrında yatan.
Uğrunda yaşadığı öldüğü vatan.
Her daim rabbinin adıyla atan.
Kor yürekti aleme adamlık katan.
Beyhude satırlar beyhude hece.
İhanetin karasını örtmüyor gece.
Davayı unutanlar taparlar güce.
Ne duruş var , ne de gülüş Muhsince.
Unutuldu Mihriban , perişan Gülce!..
Kayıt Tarihi : 28.3.2020 21:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)