Soğuk yelde kaybettim umutlarımı.
Düşüm üşüdü, buzdu kalemim.
Baharı bekledim aylarca, donakaldı yüzüm.
Buz tuttu başım, kırağı oldu saçım.
Don tuttu yaşım, ruhum sene aldı.
Fırtına vurdu karını tokat gibi evlere.
Camda iki kar kaydı neşeyle.
Gece oldu, kara değdi yansıması;
zifiri siyah kırıldı.
Ümidim kabuk tuttu,
merhem oldu gece.
Kayıt Tarihi : 7.10.2025 23:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bitlis ayazının getirdiği ruhsal çöküş ve ümidin tutunma çabası.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!