Beyaz Örtü Şiiri - Muhammed Yıldırım 4

İlk kar yağdırıldığı gece
Hiç bozulmayacakmış gibi duran o beyaz örtüyü
Ve karlı gecelerin ışığında şiir yazarken senin kapıdan tatlı tatlı bakışlarını,
Hasta olacağımı bile bile yediğim karlambacı,
Çok sevdiğim atkı ve eldivenimle oynadığımız kartopunu, yaptığımız kardan adamı
Özledim Anne.

O sabah beyaz örtüyü bozan ilk kişi babam, ilk araç cenaze aracıydı.
Evet yeryüzüyle birlikte giydim beyaz örtüyü.
Ve gidiyorum son bir kez olsun kara basamadan.
Gidiyorum işte karlambacı yiyemeden, atkımı, eldivenimi, beremi giyemeden.
Karlı gecelerde size şiir yazamadan gidiyorum.

Burası neden bu kadar karanlık anne
Oldukça da soğuk yorganım nerede
Hem siz neredesiniz burası neresi
Ve bana neden ölüm var demediniz.
İşte toprağımda kar ve gözyaşları artık baş başayız.
Daha gencim ben yeryüzünden ama beraber giydik bu beyaz örtü.