Beyaz Kelebeğime Şiiri - Muhammet Kahraman

Çok uzaktasın sanma, hep içimde yaşıyorsun,
Siyah montun üzerinde, o günkü gibi bana koşuyorsun,
Ben yanında olunca, sanki ırmak olup taşıyorsun,
Kuşlar bile diyor ki sen Meryem’le coşuyorsun.

Bir meleksin, canımdan çok seviyorum seni,
Ağladığımda ilaç gibiydin, kollarına aldın beni,
Dert anlatıyor sırdaşın, dinlesene dostunun derdini,
Kavga etmiştik, üzmüştün ama bırakamamıştın sevgilini.

Yapayalnızdın, duruyordun bir köşede sessizce,
Seni tanımadan önce bir hiçtim, yaşıyordum isteksizce,
Meryemsiz yapamam, bunun adı nedir sizce,
Ayıramaz engeller bizi, bu farklı bir dostluk bizce.

İşte doğdu yine içimi ısıtan Adana Güneşi,
Benim sevdiğimin Dünya’da yoktur eşi,
Çiçekler açtırıyor bende, yıllardır onun neşesi,
Bir başkalık yaşatıyorsun bana bir tanesi.

Kalbime haciz koydun, ben senin meleğinim,
Sulanmayı bekleyen menekşe çiçeğinim,
Arım sensin, senden beslenen Peteğinim,
Beni bıraksan da bırakamam seni, Beyaz kelebeğim,