Beyaz Kabus Şiiri - Yusuf Bozkaya

Kar yağıyor yine inceden inceye.
Sürüklüyor insanı derin bir düşünceye.

Açıyor sanki gökyüzüne bir kanat,
Şu kıyamet gibi kopan fırtınaya inat,

Düşüyor yere tane tane ve yavaş.
Başlıyor işte o korkunç savaş.

Meydan okurcasına açıyor bir çiçek.
Bu beyaz kâbustan beni kim çekecek.

Yağıyor üzerime dertli dertli ve gamlı.
Sürecek sanki asırlarca devamlı.

Yusufum yağan lapa lapa kandır.
Allahım beni bu kâbustan uyandır.

Konya / 21–01–2010