Beyaz Güvercin
Bir cenaze bahanesiyle yola çıkıldı,
Arif Hoca’nın sevinci yüreğimizi yaktı.
Beyaz güvercin süzüldü yollar boyunca,
Ağaçlar, kuşlar selam durdu o anında.
Köye vardık, dostlar akrabalar sarıldı,
Hasret, muhabbet gönüllere yayıldı.
Cenazeyi defnettik, dönecektik yola,
Beyaz güvercin naz yaptı bir anda.
Sanırdık ki naz, sanırdık ki şaka,
Ama olmadı, yolumuz oldu biraz zorluca.
Köy boşaldı, cami sessizliğe büründü,
İkindide dört kişi cemaatte göründü.
Çekici çağırdık Ankara’dan bir hızla,
Beyaz güvercini yükledik incitmeden nazla.
Veda ettik muhtara, selam verdik imama,
“Bunda da vardır bir hayır” deyip çıktık yola
Güvercin çekicide, bizse içinde,
Bir gariplik vardı her bir nefeste.
Gün batarken anladık hayatın sırrını,
Bir gün bizim de batacak bu güneşin ışığı.
Akşam ezanı okundu, yollar boşaldı,
Gönüllerimizde hüzün bir anda çoğaldı.
Tamirciye vardık, anahtarı teslim ettik,
Beyaz güvercini yatmaya değil, uçmaya diledik.
Sonra Yakup kardeşim hızır gibi yetişti,
Bir pideyle geldi, kokusu hepimizi mest etti.
Taha bagaja kıvrıldı kedi gibi usulca,
Yakup rüzgâr gibi götürdü bizi ocağımıza.
Beyaz güvercine sitem etsek de nazla,
Dualar ettik uçması için yeniden aşkla.
Daha güzel günlerde, yolları selamlarken,
Anılar biriktirip mutlulukla süzülürken…
Bu şiir Arif Hocama ve Yakup’a hediye,
Gönülden sevgilerle, duayla, hevesle.
Beyaz güvercin bir gün yine özgürce uça,
Göklerde süzülürken bizi de selamlaya…
White Dove
Set out on the pretext of a funeral,
The joy of Arif Hodja burned our hearts.
The white dove glided along the roads,
The trees, the birds stopped greeting at that moment.
We arrived at the village, friends, relatives hugged,
The longing, the conversation spread to the hearts.
We buried the funeral, we were going to return to the road,
The white pigeon made a gesture at once.
We thought it was a joke, we thought that naz,
But it didn't happen, we had a little way.
The village is empty, the mosque has fallen into silence,
At noon four people appeared in the congregation.
We called the tow truck from Ankara at a speed of,
We loaded the white pigeon, take care of it without hurting it.
We said goodbye to the headman, we saluted the imam,
We said, ”There is also a no in this," and we were sent on our way.
The pigeon is in the hammer, and we are in,
There was something strange in every breath.
As the sun set, we understood the secret of life,
One day the light of this sun will set on us too.
The evening call to prayer was read, the roads were empty,
Sadness has suddenly multiplied in our hearts.
We arrived at the mechanic, we handed over the key,
We wished the white dove not to lie down, but to fly.
Then Jacob my brother grew up like a fast,
He came with a pita, the smell enchanted us all.
Taha curled up in the trunk softly like a cat,
Jacob took us to our January like the wind.
Even though we reproach the white dove, nazla,
We prayed with love for him to fly again.
On better days, when we greet the roads,
While accumulating memories and floating with happiness…
This poem is a gift to Teacher Arif and Jacob,
With heartfelt love, with prayer, with enthusiasm.
White dove fly free again one day,
Greet us as we float in the heavens…
Kayıt Tarihi : 14.3.2025 11:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
