Beyaz Güvercin Şiiri - Serkan Erkan

Sen, beyaz güvercin...
Bir beyaz kâğıda yazılmış, yüreğinde saklı sevincin.
Beyaz bir mürekkeple satırları karalanmış, siyah bir kalemle imzası atılmış.
Hiç kimsenin göremeyeceği gizli bir yangınla sevdalanmış!
Bir varmış, bir yokmuş değil.
Bir varmış, biri hep sırda kalmış...
Tam orada kalmış heceleri sevdanın...
Beyaz bir mürekkebin satırlarında ve beyaz bir kâğıdın sırtında imzası kurumuş, katran karası...
Gözyaşları durulmamış ve ahu edası...
Zamanı beklemiş hep, hiç akmayan saniyelere bakarak!
Zamanı beklemiş hep, ufukta güneşe aldanarak!

Sen, beyaz güvercin...
Hissettiğin kadar değil yüreğin çarpıntısı.
Hissettirdiğin gibidir aslında ayrılık sefası...
Bir yokmuş, bir varmış gibi...
Aslında giden sadece kaybolan hayallerdi...
Aslında giden yalnızca o değildi, giden senden gitmiş, kalan düş kırıklıkları...
Pişmanlıklar ve bıraktığı hatıraları...
Kazanmak için son bir umuttur karada çırpınmak

Sen, beyaz güvercin!
Kazanmak için çırpın ya da ölmek için sus!
Ne gözlerin konuşsun ne de sözlerin.
Sessizce ölmek mi bu rüyada kâbus!
Yoksa haykırarak dönmek mi son sözlerin...
Dön, neden diye sormadan kendine!
Dön, nedenini sorgulamadan sevdiğine!
Sar beyaz güvercin, kollarında sar sevdiğini ve çok seveceğini...
Cevap ver kendine!
Seviyor musun, yoksa eriyor musun kollarında?

Haykır, beyaz güvercin!
Uç semaya, tut ellerini sevdiğinin
Düş beyaz güvercin yüreğinin koruna, yansın kanatların! ...