Beyaz Güvercin Şiiri - Direnc Köse

Beyaz güvercin tutunup maviye kanat açtı özgürlüğe
Bir ölümün sanığıydı, adı Hranttı.
Zaman herşeyin tanığıydı
Vurulup düştüğünde, zaman diz çöktü önünde.
Hani göz yaşları içine akar ya bazen insanın ağlayamaz
İşte öyle aktı göz yaşları zamanın delhizine acı acı.
Gök karardı aniden…
Acısı yüreğimizi dağladı.
Beyaz güvercin tutundu maviye, mavi umuttu her yerde
Ve şaşkın bakışlar arasında
Seyreyledi celladını o, bir köşede sessizce.
Karanlık çökmedi hiç gözlerine mazlum duruşu çoğaldı içimizde
Sonra dillendi gerçekler sabırla, inatla ve inançla.
Beyaz güvercin tutundu maviye, mavi tek umuttu bu yer yüzünde
Kan tutmuştu gerçekleri celladına aldanırken Dink yüreği,
Dim dik bir çınar gibi boylu boyunca serilmişti yere
O, sıcacık bedeni.
Beyaz güvercin tutundu maviye, mavi umut, mavi özgürlüktü her yerde
Eller çoğaldı.
Serine yoldaş olanlar nehir olup aktılar ardından.
Eller çoğaldı.
Çanlar son kez çalındı ve zaman vicdanlarımızın tek tanığıydı
Beyaz güvercin tutundu maviye, mavi kavgaydı heryerde.
17 Ocak 2010