Beyaz Bulut Şiiri - Tunç Taşbaş 1

Hani yıldızların altında ve puslu gecenin şahitliğinde ölüm hediye ederler ya,
biz masum insanlara…

Hani sorarlar ya,
son bir isteğin var mı diye
sorarlar ya öylesine…

Yaşamak isteseydim eğer o an,
seni görmek isterdim herhalde,
bilirdim ki çünkü sen gelmezdin…
bekletirlerdi…
orada, umudun yaşatıyor olurdu beni…

Hayatla ölüm arasında volta atardım,
geniş hapishane duvarları arasında…
ve inan öyle güzel şeyler hayal ederdim ki,
hapishane duvarları, içerdekileri değil;
dışarıdakileri tutsak ediyor sanırdınız..

Şafak sökmeğe başladığında,
zorlardı beni gardiyan belki,
bense,
prangalara rağmen bileklerimde,
uzanmaya çalışırdım,
senden habersizce aldığım vesikalık resmine…

Serin gecede,
ciğerine işleyen dumanın hüznü gibi,
yitik bir umut kaplardı yüreğimi
yitik bir ezgi

14.03.2003 İzmir