Beyaz Şiiri - Şehnaz Kart

Beyaz ölümdür aslında,
Beyazla adım atarsın diğer dünyaya.
O bir çizgidir, kıldan ince kılıçtan keskin,
Geçmek çok zordur, dönmekse- asla!

Beyaz herşeyi örter, sinsidir.
Kandırır insanları, sindirir.
Ve öyle bir gün gelir ki…
Beyaz dünyayı bile ele geçirir.

Beyaz kötü niyetli ki, ben,
Yaşadım, biliyorum. Kandım, kandırıldım- o ten…
O tenin kokusu beni kendine bağladı, bırakmadı gecelerden…
Kokun burnumda tütüyor be beyaz, her ne kadar zalim olsan da…
Beyaz ki beni hayattan koparan,
Ama şimdi tek yaşama umudum olan…
Sen ki zalim beyaz, hayatıma değer kazandırdın-
Aslında beni adım adım uçuruma yaklaştırdın.

Seni hep beyazla bağdaştırmıştım canım.
Sen benim beyazımdın,
Ta ki beyazın asıl anlamını keşfedene kadar…

Beyaz, sensin, zalimsin…
Sensin o- hayatımı mahvedensin.
Sen, ...sin

Nefretle aşk birlikte yaşarlarmış.
Çok sonradan öğrendim bunu,
Çok geçti, geçmişti…
Öğrendiğimde, su
kurumuş ve çölleşmişti…
…ve sen, zalim insan,
bana beyazı fark ettiren,
benim ölüm nedenim,
hem de yaşama sevincimsin.
Sen, aşkla nefretsin.
Sen bensin,
ben de sen…