Bu fotoğraf
Umut tarlasına sahte tohum atarak
Damarımda dolaşan eroinim olacak
Bakışlarım arsızca yalvarırken
Yüreğimde canlı kalmış üç beş yeşil yaprağım
Utancından solacak
Beş yıl geçti aradan
Hiç yaşamamış gibi gizledim seni
Leylaklar yolup getirdim
Avunsun diye gönlüme
Menekşeye karanfile nergize
İlanı aşk ettim belki yüz kere
Sımsıcak bir gün ortası
Mahşeri bir caddede
Kaldırımlar kadar yorgun
bir kadın yatıyordu
Başında gözü yaşlı bir dede
Sanırım kocası
Biliyorum üzmek istemiyorsun
Sen yine de gel
Bir milyonda bir ihtimal
Şaşırıverir yüreğin adresini
İsyan eder ellerin sonunda yalnızlığa
Demir almak için belki de
Gülüyorlardı
Boynuna takılan siyah tasmayı
Bir çelenk sayar gibi
Bir tek yüzleri çocuk yüzüydü
Saklambaç oynamaktan sıkılmışlardı sanki
Gülüyorlardı
Soğuk bir kış günü kapımı açıverdi
Vuslat türküleri söyleten rüzgar
Rüzgar beraberinde korkuyu da getirdi
Hoş esinti sanırdım bugüne kadar
Çıldırmamak elde değil
Sisli gözlerinde aydınlık dünyam saklı
Sen bir kez olsun içimde erimedin
Madem ki gözlerin sahralar kadar ıssız
Neden düşman birbirine bakışlarımız
Farzet ki saçlarını okşayan bir şiirim
Keşke nevruz çiçeğim olsaydın benim
Savurduğun dertleri def etmek için bir bir
Müzmin tövbekar gibi
Senin için yazdığım bu kaçıncı son şiir
Bu kaçıncı son mısraya eklediğim elveda
Bu kaçıncı yemin
Bu kaçıncı kırılışı
Sonunda sensizliğe sürgün edildim
İşlenmemiş bir suçu ikrar etmiş gibiyim
Yanımdayken yaşattığın yokluğun
Tıpkı bu şehir gibi artık bana düş
Bir tek yüreğim
Elveda demeyi öğrenememiş
BU GECE
Takvimlerden silinmeden bu kara leke
Yıldızlar uyutmayın beni bu gece
Öksüzlüğüm ve hüzün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!