Bese Şiiri - Düzgün Taşkıran

Dört Eylül 1973 de
yurt disina cikmadan önce,
arkadasim Memetle
kaldik isyanci bir sehirde...

ik itepenin üzerine kurulu
icinden akar Munzur suyu
durgun, kan kirmizi
her yerde okul, bayrak, heykel dolu
askerler bekliyor tetikte..
Kafama takildi bir soru
burasi nasil bir ülke?

Gezdik gün boyu aksama kadar
herkes ortadan kayboldu.
Bedenimi sardi.
garip bir duygu..

Karsimda duruyordu
Günes yüzlü
sevinc ve nese dolu
Dersimli Bese..

Bu nasil ask
bu nasil sevda
kalbim kabuguna sigmiyordu

yatamadim bütün gece...
Karsilastik sabaha
bir okulun bahcesinde
konusamadik iki hece..

O günden bugüne
cikip gitmedi düslerimde.
ikimizde sevmistik birbirimizi
ayriligina, özgürlügüne...