Beş Dakikada Olsa Şiiri - Neslihan Isındere

Vakit gecenin bir yarısı
Gece giyinmiş yine elbisesini
Rengi katran karası,
Ben artık dayanıyorum da yokluğuna
Yüreğim istediğini aldırmaya çalışan bir çocuk edasıyla
Yırtıyor ortalığı
Tırmalıyor ruhumu
Parçalıyor gecenin katran karası elbisesini...
Ve sökülüyor şafak...
Yıldızlar birer birer dökülüyor gökyüzünden
Kayboluyor ay…

Vakit bir tan ağrısı
Solumda geceden kalma bir yürek ağrısı
Aklıma kazıdığım bir yar acısı
Dilimde,ardından döktüğüm kelimelerin sızısı
Tüm bunlara sebepse
Hala elimden düşmeyen fotoğraflarının hatırası

Vakit bir akşam vakti...
Okunuyor ezan
Camda anneler
Sesleniyorlar çocuklarına
Kimi oyunlarını yarıda bırakıp
Koşuyor evlerine
Kimi beş dakika daha deyip
Devam ediyor oyununa kaldığı yerden...
Her zaman demiştim sana
Bir çocuk saflığınla yaklaş bu aşka...
Yeri geldiğinde ikiletme sözümü
Çünkü bilirsin
O zaman iki etmem bir dediğini...
Ama sen bırak çocuk saflığını
Kendin gibi bile olamadın bu aşkta...
Ne zaman seslensem yüreğimin sesiyle
Ne ses verdin sesime
Ne de,bu aşkın ömrünü beş dakika bile olsa uzatmaya meylederek
Su serptin yüreğime...