Kimliksiz, tanımsız kurulmuş binanın kapıları
yalnız samimi ve masum hassasiyetlere
açılır, çileler ikliminde.
Zamansız ve zarif tereddütlerle öfkeli ve mukavim.
Güven açlığında boşluğun varlığı tekin kılan,
kapalı gözlere dahi sızmalı ışığın. Yoksunluğun
körelten çığlıkları bir bir solarken garip denizlerde.
Bir kilit açarsın kendine yüreğin berraksa ve
güzelliğe teşne. Özgürlük havası esip, kaygılar
karışır yele.
Ne düşlersen düşle, böylesi görülmez,
fikre kapanmış, sızlayan telleri dinle.
Öyküsü henüz bitmemiş hayatın
yarın sancısında bir umut. İçten bakan
gözlerin önünde ve uçurumunda bir
derin bilinç.
Hiç beklemezken bile.
31/08/2010
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 31.8.2010 01:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!