Benzeyenler Şiiri - Barış Bazalka

tıpa tıp aynıdır birbirinin iyice bakınca
yaprak döken ağaç ve öğleden önce ağlayan kadın.
kusursuz bir planın kalbinde dönüp duran çatlak çark
ve kırılması güç ön yargılarımız.
pahalı bir fahişeye benziyorum sabaha karşı
aslında herkes pahalı bir fahişeye benzer sabaha karşı
makyajlarımızı siler, gerçek yüzümüzü görür, biraz ağlar
…ve uyuruz
ölmeyi dileyerek…

boynumda, orada gırtlağımın hemen yanında
dokunmak isteyenlerin kaybolduğu bir kara delik
ve aramızda yüksek gerilim hatları,
bizi birbirimize çeken ve aynı kuvvetle ölümcül.
ben bu sabah biraz ölüye benziyorum
ve her sabah ölüye benzeriz aslında biz…
topraktan kalkar, üstümüzü silkeler, işe gideriz.

bazı cümleler gümüş kaplama bir kurşun gibidir
aşkın insan üstülüğünü öldürebilsin diye…
biz birbirini çürüten iki bitki köküyüz şimdi
uzandığımız bu toprak altında
yada yalnızca diğerini öldürünce sağ kalacak olan
iki kurban.

tabancam, sol çekmecede..
beni vur.