Benzeşme Şiiri - Hasan Çekmecelioğlu

İnsanlar; şu kocaman dünyada
En çok sevdikleriyle benzeşiyorlar.

Altın ve Gümüşken ellerdeki paralar;
Kâğıda dönüştürdü egemenler.

Ah kendini elinde tuttuğu kaymelere,
Benzetecek kadar önemseyenler.

Bilmez misiniz ki? Öbür tarafta geçmez,
Geçmez, taptığınız şu akçeler.

Elbet istisnası olacaktır, vardır da;
Ama sayıca azdır benzeşmeyenler.

Gerisi günümüz parası gibidir;
Emekçiye uzak, diğerine yakın dururlar.

Görüntü şık, dilleri tatlıdır belki de,
Ya içleri, dışa görünmeyenler.

Öyle kötü duruma geldik ki;
Bilinmez neye duyarlı insanlar.

Artık değerli olan kendileri değil ki;
Taşıdıkları sıfırlar, hakkı verilmeyen unvanlar.

Antakya; 2 Mayıs 2009