Hırpala yüreğimi, en savunmasız girdabından çek savur
Soluksuzluğumda yeşermiş umut tomurlarını, yerden yere vur
Sen-ben içinde kalsın, siyahiliğinde kavrulmuş bu gavur
Şevkat kıvılcımlarına, asi okyanusları hoyratça doyur
İçimde kalmasın, ne umut, ne sevgi, ne de sen, aleme duyur
Benli bir zorakiliğin kolaylığına, senli garkolayım emrin olur
Küfür üfüreyim şu keşmekeş feleğin alayına, haydi buyur
Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Devamını Oku
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Zor olan sevmek...
Zor olan sevebilmek...
Zor olan sevgiye sahip çıkmak...
Zor olan sevdikçe daha çok sevmek…
Zor olan sevenini itmek kendinden uzaklara...
Oysa 'Seni Seviyorum' deyivermek ne kadar kolay değil mi? Peki, nerede unutuldu bu iki kelimenin gerçek anlamı? Zor olan bunu anlamak işte…
Her şeyinle bu sözün hakkını vermek kolay mı sandın demek geldi içimden…
Sevginin geriye dönüşü yoktur! Çünkü zamanın makarası asla geri sarmaz…
Kendi kendini besleyen tek şeydir sevgi… Büyütür… Büyütür… Sahibine layık bir şekilde… Maddi bir değer biçemezsin ona…
Sözler ağırlaşınca yürekte… Belki sonrası için bir kurşun…
Peki kime…
Kendine mi?
Ona mı?
Muamma…
Yoksa adabı bu mudur sevmenin?
Kesinlikle o da muamma…
Ama sevgili şairem hala ve tüm adabıyla el uzatıyor, “Sensizliğin başladığı her yeni sabahtan, bensizliğine kurşun sıkayım” diyorsa… Bizler için muamma olsa da kesinlikle bir sebebi ve umudu var demektir…
Dilerim ki, mutlu sonlar yakalayacağın başlangıçlara atılmış olsun o “kurşun”…
Nicelerine inşaAllah…
Sevgilerimle…
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta