Bir insan bir kere ölürmüş ölüm umuttu,
Umuttu ama o bile beni unuttu,
Umut unuttu da yerine yâr beni uyuttu,
Uykumu alınca kalbim umuda doğru koştu,
Yalnızlık dostum oldu artık yalnız değilim,
Başka dostlar da buldum ben artık ben değilim,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta