Bensiz kal dünya Şiiri - Erdal Sakarya 2

Sonsuz doğruları anlamamıştım,
Yarınki yokluğa bağlanmış insan.
Bir gönülden bahsettiler duydumki,
Sonsuzluğa aşık olmuş bu gönül.
Birde dönüp iç dünyama baktımki,
Deli olmuş, yanmış yanmış bu gönül.
Her geleni seni sanmış bu gönül.
Sen dersinya dağlara bak dağlara,
Ölü gibi, diri gibi sağlara.
Bakmasaydım ölür, ölür giderdim,
Anlamazdım şaşkın şaşkın, ne? Derdim. Zaman yürür, insan çürür, hal çürür,
Ciğerlerim sensizliği öksürür.
Diyorumki, yardım etsen yürüsem,
Biliyorum derdim sensin, sensin sen.
Artık bende, senden olsam, görünsem,
Çok yoruldum, artık halim kalmadı,
Bu gönlümde, dünyaları almadı.
Kurtar artık, sensizliğin yükünden,
Çıksın gitsin dünya derdi gönlümden.
Madem beni, kendin için seçtin ya,
Git Ömrümden, artık bensiz kal dünya..