Benlik Şiiri - Soner Güncan

Sen sızıyor duvarlardan
Benlik camları kırıyor.
Sen sarınca dört bir yanı
Cam kırıkları beni kesiyor.

Sen konuşuyor eşyalar
Benlik kulaklarını tıkıyor.
Sen mırıldanınca Hak'kı
Zikri ilahi sesimi kesiyor.

Sen esiyor poyrazdan
Benlik tir tir titriyor.
Sen bana ben oldukça
Benim nefesimi kesiyor.

Sen yaktıkça bu atesi
Benlik burada yanma diyor
Sen ısıttıkça bu güneşi
Kara bulutlar önümü kesiyor.

Sen elini uzattıkça
Benlik aşağı çekiyor
Sen sıkıca sarıl derken
Nefsim bindiği dalı kesiyor.

Sen O'ndansın biliyorum
Benlik ise şeytandan
Teslim olan anlar ancak
İbrahim oğlunu nasıl kesiyor...