Benle Savaş Şiiri - Zafer Karabulut

yine bende beş kuruş moral yok
yine doğdu melankoli gün ortasında
yüreğim her öğlen intihar halinde
telaş kime,ruhum hüzne adanıyor yine

vakit mekan tekrari bir çember
sonu yok bilinmez devran
güneş açmış,martılar uçuşuyor bana inat
güneş yüzüme gülümsüyor ama sinsice ölüme çekerek
martılar mutlu görünüyorlar ama zoraki rol yaparak

tüm bunlar kandırır gün sonunda seni
seversin birazda olsa ayı martıyı güneşi
seni sarıverir hemen bir melankoli
acıdır sevince,her daim acı verir sana
mayhoş bir tatla gelir gün sevgisi

önce mayhoş sonra tatlı sonra tekar mayhoş
sonra hissiz anlamsız ne kadar tatlı kalacaktıki

savaş yine patlak verdi
donandım silahları günün ilk saatlerinde
gün bitti savaşım hala devam ediyor

hertaraf kuşatılmış savunma çökmek üzere
ve gece ben bana yine yenilmişim
savaşım gitgide soğuk bir hal alıyor
geçtim aynanın karşısına çektim silahı

ilk önce havaya bir el ateş ettim
sonra dayadım kafama silahı ve çektim tetiği

hiroşimaydı diğer ben,hayindi kendine
başarısızdı uymazdı değerlerine
asi ve anarşizim vardı benliğinde
ve savaş bitti.