Benle evlenir misin. Şiiri - Zekeriya Duman

Yakışmış yüzüne mor rengindeki karanfil,
Karşına çıkan hem kör, hem de biçare sefil,
Deriz “ Ya Allah ya Pir “, Birisi olsun kefil
..........Yalnızlığı kim sever, kim aramaz eşini.
..........Hazır yüzün gülmüşken, sorayım hoş beşini.

Durmasın aksın kir, bu gönül yaramızda,
Söylenmedik zerre sır, kalmasın aramazda,
İyi dinle de bak bir ağrı var buramızda.
..........Gülüşüne bakıp da bir sorayım yaşını.
..........Gel istersen döşüme dayan yasla başını.

Gözünü bana çevir, coşup dursun hevesim,
Gülerek sözler savur, kavrulup sussun sesim,
Yaslan içini devir, sen sorusun nefesim.
..........Kapatmışsın saçınla gerdanını döşünü,
..........Söyle boyuyor musun, kirpiğini kaşını,

Utanıp da dönme dur, seni sevdim yeminle,
Elini göğsüme sür, dinle kalbimi dinle,
Salınıp içime gir, gir ki ölem seninle,
..........Bırakır mıyım daha, bundan böyle peşini,
..........İçinde gizlediğin, anlatsana düşünü.

İyi düşün hayra yor, benle evlenir misin,
Şu garibe evet der, içten bağlanır mısın,
Yüzünde tebessüm var, yoksa eğlenir misin,
..........İçimde bir karmaşa, bırak da gel işini
..........İsyan eden duygular, gösteriyor dişini.

Kararsızlık zor mu zor, sen anlat ki bileyim,
Yüreğinle bir söz ver, oynayıp da güleyim.
Hangi zaman hangi yer, ailemle geleyim.
..........Yüzbin sene de gezsem, bulamam ki eşini,
..........Teklifimi kabul et, kazanırım aşını.

Zekeriya DUMAN