Benimle Ölür Müsün? Şiiri - Hanifi Kesik

Kent ağlıyor ayaklarımın altında!
Bak işte; sana gebe gözlerim,
Ayrılık şarkıları çalarken kasette..
Ve ben yine ağlıyorum gecenin bu saatinde!

Sana; hatırlarsın, ‘gitme’ demiştim.
Sen usulca, çaktırmadan giymiştin ceketini.
Eski hatıralarıma ağlarım derdin;
buğulandıkça gözlerin..
Sana ‘Kal’ da demiştim.
Hatta sana ‘öl’ bile demiştim;
-benimle öleceksen eğer! -

Benimle ölür müsün?

Sen olmadan ıssız bir step ömrüm!
Sarışın bir güvercin kadar uçuk bir yalnızlık tepemde..
Banyo pis ve kirli..
Mutfak yoksul ve yoksun!
(çünkü sen yoksun)
Salon dağınık ve yorgun!
(çünkü sen yoksun)
Kıyafetlerim şurada, burada ve her yerde!

Sonbahar ağlıyorum uzun zamandır.
Yasa dışı yolculuklar yapıyorum geçmişime.
Sen yoksun!
Sen’den yoksun’um!

-gel desem; -
Gelir misin?

Bir gece vakti, yorgun ve ıslak; gelir misin?

Kaldırımlar eziliyor, ayakların altında!
Bak işte; sana gebe gözlerim.

Aralık bana Temmuz’u hatırlatıyor hala;
ve Ocak ve Şubat ve diğerleri…
Mevsimlerin hepsi senin gittiğin mevsim!
Günlerin hepsine Çarşamba başlıyorum
ve kimi cuma bitiyor kimi salı kimi perşembe…
İnanamazsın; hala seni arıyorum;
her yerde ve her şeyde!

Seni unutamıyorum
ve bir sigara gibi kalbimde sönüyorsun!
(Sönmek yanmanın sonrasıdır!)

Sana; hatırlarsın, ‘seni seviyorum’ demiştim.
‘Ben de’ demiştin u’mutlu..,
Hatta sana ‘ölürüm’ de demiştim;
-seninle öleceksem eğer! -

Benimle ölür müsün?