Arkanda enkazlar bırakıp giderken
Benim yüreğimin hala çocuk olduğunu unuttun
Oysa soluğuna, sıcaklığına nasıl da alışmıştım
Hiç düşünmedin sevginin ekmeğim, suyum olduğunu
Geceleri kabuslar görmem bu yüzden
Düştüğüm kör kuyulardan çıkamıyorum
Nefessizim inan, göğüs kafesimde büyük bir sancı
Güçlü insanlar yalnız yaşarmış
Bunun koca bir yalan olduğunu öğrendim
İnsanın gücünün sevgiden ve ilgiden ibaret olduğunu
Gidişinle oturduğum kol kırıldı
Boşluklardayım, boynu bükük, sahipsiz
Maalesef arkanda enkazlar bırakıp giderken
Benim yüreğimin hala çocuk olduğunu unuttun
Benim yüreğim hala çocuk.
Kayıt Tarihi : 25.9.2016 14:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!