Benim Yalnızlığım Şiiri - Muhammet Yarbaşı

Duygularımın üzüldüğü anlar,
Yalnızlık anlarımdır hep,
Ruhuma hüzün dolduğu,
Hissiyatımın ağladığıdır yalnızlık.

Sanki duvarlar yüzünü asmış bana,
Aynı dostlarımın bana yüz asması gibi,
Soluduğum nefes dahi hüzünlü,
Yalnızlık işte bu! O bile yanız…

Hayallerimde Yalnız kaldım düşlerimde de,
Rüyalarım dahi yalnız oluyor bende,
Lambada ki ışık bile birisini arıyor,
Yalnızlık zor; merak edilmek istiyor…

Dostumu yanımda isterim güzel olan bu,
En büyük dost kim dersen; işte bende O…
Dostumun dostu bana hep dost,
Dosttan gayrisi içi boş birer post…

Yalnızlık yüreğime serper bir tazelik; bu hoş,
Ruhumdan ve bedenimden götürdüğü ise nahoş,
Hakiki dost sende ise gerisi boş,
Yalnızlık bana nahoş, O’na ise hoş…

Haziran 2010