Benim Suçum Şiiri - Hazar Uzun

Sen benden geçerken, ben sana yeni gelmiştim,
Senin veda ettiğin yerde, ben “merhaba” demiştim.
Bir adım geç kaldım belki de hayata,
Ama her şeyi kalbimle sevmiştim…
En çok da seni.

Ben mi?
Ben suçumu baştan kabul ettim.
Sevmemem gerekiyordu belki,
Ama yüreğime söz geçiremedim.
Ben seni,
Yasak bir kitabı açar gibi değil,
Her satırını ezberler gibi sevdim.

Sen giderken gözlerin bende kaldı,
Yani aslında hiçbir yere gidemedin.
Sadece adımların uzaklaştı,
Sesin hâlâ içimde gezinir.
Ben susarım…
Ama sen konuşursun.

Bir gün,
Rüzgâr bir şiir getirirse kulağına,
Bil ki ben yazmışımdır.
Kâğıda değil,
Sana benzeyen bir akşamüstüne…