Benim Sözcüklerim Şiiri - Ahmet Tarım

Sözcüklerim bir uçurumdan aşağıya yuvarlanıyor
Savruluyor, her biri bir yana dağılıyor
Sonra taş bir zemine çarpıyor
Büyük bir gürültüyle paramparça oluyorlar,
Toparlamaya çalışıyorum
Her bir sözcüğü yerine koyuyorum özenle
Anlamını yitiriyor bu kez de.
Sözcüklerim boş bir kağıdı sarıp sarmalıyor
Ne yazdığımı biliyorum ne de söylediğimi
Kuralsızca yazıyorum
İmladan ve noktalamadan yoksun şekilde.
Sanki bir ders kitabı okurcasına
Başım çatlıyor oturduğum yere yığılıyorum,
Benim sözcüklerim anlamını kaybetmiş
Anlatmıyor artık hiç biri beni
Ne de çok severdim yazmayı
Senden bile kıskanırdım sözcüklerimi,
Onlar sana olan sevgimin ta kendisiydi
Benimle ağlayıp benimle gülen
Benimle birlikte yok olan sözcüklerdi
Onlar intihar eden sözcüklerimdi.