Benim Silahım Değil Nefes

İnsan
Her biri ötekinden soyut
Tek nefesle yaşar bu alemi.
Bütün bir kainatın
Gözlerimizden geçebiliyor olması
Bundandır.

Gün olur
Fidesi küser toprağa
Mahsulü bakmaz olur gökyüzüne
Kaybolur sürüsü
Tabiatın soluklarında.
Bazen
İnsanın kendisi kaybolur
Dehşetli izmlerin kıskacında
Yine de
Koca devrandan
Bir vehle dahi kaçamaz gözümüzden.
Her solukta
Yeniden zuhur eder bütün duyular
Biriken onca hayali sürgünün
Bizi sevgiden koparmayışı
Bundandır.

Ben nefesi
Hep mekan tuttum kendime.
Çünkü sevmedim
Umutlarımı sakladığım heybemin
Her nefeste
Lehime açılmasını
Gözlerine karşı güçlü durmak
Adil gelmiyor bana artık
Sevmedim
Delila ile yüzleşmeden,
Lavantalara karşı koymadan,
Bilmediğim duyguları
Mağlup saymayı
Vazgeçiyorum
İnsanlığa bahşedilmiş haklarımdan
Her nefes yeni bir şehir;
Akaba’da ürkekse
Nebo’da derin

Bilirim
Dışarıda kanun gereği
-Ve Tanrı’nın davetine icabeten-
Bir nefes alınır
Yeniden
Dizilir kuzular kurunlara
Gökyüzü kül olur yağar
Ve kavuşulur
Her nefeste fideler,
Sarar vehmini toprağa
Ölüler bir parça daha çürür
Ve kıymet kazanır yaşamak
Gurur.

Bilirim
Her nefeste yeni bir közdür sevda
Ne alevini tanır
Ne gözler külünü.

…..
Herkesin gönlünde bir nefes;
Ne öncekine tanık
Ne sonrakine sebep

Seni seviyorum