Benim şiirim sensin Şiiri - Ferhangi Şiir

Günler kısalıyor, gecelerim uzuyor
Ve gecelerimi, ateş böcekleri aydınlatıyor
İçimde kanayan yaralarım var
Ben sensiz yalnızım
Bir yaylada bir kor da sıkışmış kalmış,
Bir dere kenarı gibiyim
Saklanma benden, çık gel hadi..

Hani benim bir sevdigim vardı de
Seneler önce onunla yolda karşılaşmıştık de
Göz göze geldik onunla
Sonra merhabalaştık ,tanıştık ve aramıza kara kedi girdi de
Şimdi ben başka yerdeyim, o başka yerde
O benim hasretimle yanıp tutuşuyor de..

Ah ah göz bebeklerine yandığım kadın
O güzel buğu buğu bakan gözlerin...
Hadi gel artık, hadi gel
Gül gibi aç bahçemde,
Papatya misali seviyor sevmiyor

Yâr ol gel yüreğime..
Ne olur bu aşk bitmesin.
Ben seni hep rüyalarımda görmek istemiyorum artık
Uyandığımda, seni karşımda görmek istiyorum
O rüzgarın burnuma getirdiği kokunu,
Canlı canlı teneffüs etmek istiyorum..

Senin yanında olmak istiyorum
Ne zaman rüzgar esse, kokun burnuma geliyor
Yüzümü pencereye çevirip, camın aksinde seni görüyorum
Bu nasıl bir duygu, nasıl bir his anlayamıyorum
Geliyor musun? seninle birlikte kokun da geliyor mu, gözlerinde geliyor mu?
Ben sen olmadan yapamam, biliyorsun

Seninle çok güzel günler geçirdik
Herşey aşka sevgiye dair
Ve bahçemizdeki bülbül, uzun uzun öterdi
Bülbül her ötüşünde, el ele tutuşup sarılırdık
Çocuklar gibi severdik birbirimizi

O kadar yoksulduk ki, o kadar perişandık ki
Ama seninleyken, ne yoksulluğumuz, ne de perişanlığımız hiç olmamıştı sanki
Sen ve ben başbaşa iken, kelimeler kifayetsiz kalırdı
Dilimiz susup gözlerimiz konuşuyordu

Yan yana geldiğimizde
Şiirler okurdum sana, aşka dair
En güzel şiir, hangisiydi biliyor musun
En güzel şiir, sana daha yazmadığım şiir

Şiirlerimin içinde hep sen vardın
Hepsinde sen özeldin, hepsinden sen güzeldin
Her ne kadar kelimeleri seni anlatmaya yetmezse de
İlham veriyordun bana, ama en güzel şiiri henüz yazamadım

Benim şiirim sensin
Bütün şiirlerim de sen varsın
Ben heryere gidebilirim, daldan dala konabilirim, gönülden gönüle akabilirim
Bir çift gözde, nice duyguları görebilirim
Ama ben en son şiiri, aşık olduğum da yazabilirim

Benim şiirim sensin
Ben seni yazmak istiyorum
Sende kalmak istiyorum
Ama gittin işte, hasretle bekliyorum
Şimdi neredesin, üşüyor musun?
Ama hasretle, hâlâ seni bekliyorum

BenBenim şiirim sensin
Sana şiirler yazmak istiyorum
İçimde öyle bir duygu var ki
İçimde öyle bir boşluk var ki
Senin gidişin oluşturdu ,bu boşluğu

Hadi gel artık yâr
Benim içimdeki bu boşluğu doldur
Ben sana şiirler yazmak istiyorum
Söğüt ağacının altında oturup
Dere kenarında, çınar yaprağına ismini yazıp
O güzel gözlerine baka baka
Ben sana şiirler yazmak istiyorum
Acımı, kederimi seninle paylaşmak istiyorum

O küçük dere kenarı bile, seninle birlikte okyanusa dönüşsün istiyorum
O güzel buğu, buğu bakan gözlerin
Kağıdı, kalemi elime alıp
Dünyanın en güzel kadınıyla yanyana,
Nihavent makamında, beraber şarkılar dinlemek istiyorum.

Benim şiirim sensin
Ben sana şiirler yazmak istiyorum
Gidemiyorum senden, ne de kalabiliyorum
Vazgeçemiyorum senden, çünkü kaybetmek istemiyorum

Benim şiirim sensin
Artık demir alma günü geldi, sevdiğim
Hadi bin artık gemiye
Hadi artık bu limanda demir atalım
Ve beraber nice şiirler yazalım
Benim şiirim sensin
Yaman Karaca'nın dediği gibi
Her kadın bir şiir gibidir
Ya okumasını bileceksin yada susup dinleyeceksin

Şiir Durağı Ferhan