Benim köyüm. Ya senin köyün.

BENİM KÖYÜM
YA SENİN KÖYÜN!

Bir köy, taşıyla toprağıyla
Çalısı, çırpısı, ağacı, yaprağıyla
Bir köy ki!
Yaban hayatı kadar yabani
Yaban hayatı, köyden daha uygar, daha sakin, daha medeni
Tezada düşmüş herşey
İşte, köyümün maskeli sakinleri
Köpekleri, çakalları kadar sinsi
Çakalları, kurtları kadar heybetli
Kurtları, kedileri kadar yerli
Kedileri, aslanları kadar sürgün
Aslanları, tavşanları karar ürkek
Mümmesil-i insan
İşte böyle bir köy
İnsan yok mu?
Var. Yani varmış Bir zamanlar
Bidayette
Fi tarihinden evvela
... devrinden önce
Şimdi her şey masal her şey hikâye
Cinnet mevsimi geldi
Önce, ardı arkası kesilmeyen sanal yağmurları,
ardından erozyon
Ağır ağır itimadın eriyip yok olması
Peşinden, itikadın akıp gitmesi
Netice: Üryan-ı akvam
Geride kalan tortu, duygusuzluk balçığı
sevgi rahmetinden mahrum, çatlamış, çorak gönüller,
Dilde akan, zifte bulanmış sözlerin doldurduğu yüreklerdeki haliç
Kurdun geçmediği, kuşun konmadığı Kara kapan
Okunamayan ahval-i şerait
Ehvenişer mi desem, mütehayyirim
Bundan daha kötüsü... Bilemiyorum!
Yine de yaşam var. Buna, yaşam denirse eğer.
Yer değiştirmiş gece ve gündüzler
Efkârlarda leyl, gözlerde nehar
Işığın ardındaki tiyatroda,
Üzülmeyi bilmeyenler için
Şebeklerin Mahir mukallitliğiyle, sahnede bir komedi
Fasılasız, molasız
Nerede? "O," devr-i sabık, nerde
Bu sakil oyunu bir asırdır izledik, usandık, bıktık
Allah'ım
Artık bitsin bu temsil, kapansın perde

Tdks
SaKil: 1. Ağır.( Bahsimiz bu değil)
Sıkıntı veren, sıkıntılı
Çirkin, kaba, uyumsuz olan

Üryan- akvam şerhi: bütün kürede, insanlar tektipleşti ve tek kavim haline geldi, kadınların üryan olması sıradanlaştı. İstanbul ve Londra'da gezin, bir fark göremezsiniz.