Aşk, belki de bir boşluğa atılan
sonsuz bir sorudur:
“Beni de alır mı yanına?
Ve sen
Yanıtsız bıraktığın her bakışta
biraz daha derine düşürdün beni
Anlamak istedim seni,
bir yabancı dili çözer gibi
Harf harf ezberledim kalbini
ama sen kendi cümlelerinden bile kaçıyordun
Oysa ben, suskunluklarını bile tercüme ediyordum içimde
Sen sustukça, ben büyüyordum
suskunluğunun yankısında
Zaman geçtikçe fark ettim
Aşk, bir varış değilmiş
Bir adım atarsın,
ama o hep bir adım ötededir.
Ulaştığını sandığında,
yeni bir eksiklikle tanışırsın.
Ve bazen sevmek,
birini yitirmeyi bile göze almaktır,
dokunamadan
Kendimi seninle hayal ederken,
aslında kendimi yalnızlığın tam ortasında buldum
Çünkü aşk, bazen birlikte yürümek değil,
aynı yöne bakarken
yolların hiç kesişmemesiymiş
Şimdi soruyorum kendime
Aşk mı zordu, yoksa
seni kendinle sevmek mi?
Seninle hayal kurmak,
ve o hayallere hep tek başına inanmak mı?
Sen varsın hâlâ,
bir düş kadar uzak,
bir nefes kadar yakın
Ve ben
Sana yazdığım bu şiirde yaşıyorum,
sensizliğe anlam katmanın yollarını ararken...
Yazar Murat şair ✍🏻🌹
Murat Şair YazarKayıt Tarihi : 19.4.2025 15:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!